W bieżącym roku mija 39 lat od tragicznych wydarzeń stanu wojennego w Polsce, który   został wprowadzony w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Decyzję podjęła Rada Państwa na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego – tymczasowego, niekonstytucyjnego organu władzy, na czele z gen. Wojciechem Jaruzelskim. Oficjalnie stan wojenny wprowadzono z powodu pogarszającej się sytuacji gospodarczej w kraju, ale jako najważniejszy argument próbowano przedstawić  groźbę interwencji zbrojnej przez pozostałe państwa Układu Warszawskiego, chociaż w tamtym okresie nie zanotowano żadnych ruchów wojsk radzieckich.

 Prawdziwym celem wojskowej akcji była likwidacja protestów robotniczych zainicjowanych w sierpniu 1980 roku przez coraz silniejszy ruch społeczny „Solidarność”. Władze obawiały się, że fenomen „Solidarności” doprowadzi do demokratycznych przemian, w wyniku których dotychczasowy obóz rządzący straci swoją pozycję i zostanie rozliczony przez obywateli za zbrodnie komunistyczne, których się dopuścił.

W okresie trwania stanu wojennego niektórzy robotnicy próbowali organizować solidarnościowe protesty, jednak oddziały ZOMO pacyfikowały wszystkie przejawy sprzeciwu.  Do najtragiczniejszych wydarzeń  należał strajk  górników z kopalni „Wujek”. Zastrzelono tam 9 górników, a 21 zostało rannych. W trakcie trwania stanu wojennego internowano łącznie 10 tys. 131 działaczy związanych z „Solidarnością”, a życie straciło około 40 osób. Dzisiaj pamiętamy przede wszystkim o poświęceniu tych, którzy z taką determinacją walczyli o wolność i suwerenność naszej Ojczyzny.